Fotoğraf Çekilerken, Nedense Kendimizi Gülümsemek Zorunda Hissediyoruz. “Yani Aslında Ona Bile Mutluluk Oyunu Oynuyoruz.
Hayatta Silgim Hep Kalemimden Önce Bitti. Çünkü Kendi Doğrularımı Yazacağım Yere, Tuttum Başkalarının Yanlışlarını Sildim .
Cam Kırıkları Gibidir Bazen Kelimeler; Ağzına Dolar Insanın. Sussan Acıtır, Konuşsan Kanatır.
Çok Yükseğe Çıkamam; Bende Yükseklik Korkusu Var. Kimseyi Yarı Yolda Bırakamam; Bende ‘Alçaklık’ Korkusu Var.
Provası Yok Hayatın. Ne Yeniden Yaşamak Mümkün, Ne De Yaşadıklarını Silebilmek. Önemli Olan, Ilk Defa Değil Son Defa Sevebilmek.
Öyleyse, Ben De Hayatımın Sonuna Kadar Aynı Yerde Kımıldamadan Oturacağım. Herkes Istediği Kadar Koşsun. Beni Anlayacak insan, Oturduğum Yerde De Beni Bulur…
Beklenen Hep Geç Geliyor; Geldiği Zaman Da Insan Başka Yerlerde Oluyor
Sözler : Oğuz Atay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder